Tenimin yarısıyla soluyorum 2

Teninin bir yarısıyla soluyorum…

İçimde tanrılar biriktiriyorum korkularım bugün olmasın diye. Tenimi teninle kandırmaya çalışıyorum.

Çakılı kaldığım şehir yoruyor beni (entelektüel kaygılarım var benim). Benim bu şehirle değiştirecek bir şehrim yok. Yağmur dilenemem kimseden, acıyorum.. tenimi dindiriyorum teninin yarısıyla.

Düşlerimi teninle besliyorum. Şehvete dair ne varsa topluyorum; iyi ya da kötü, az ya da çok…

Ve teninin bir yarısıyla soluyorum…

Tenimde bastırdığım cümlelerim var benim, kurmaya korktuğum, korkarken kurduğum, kurarken düştüğüm, düşerken sustuğum.. (dünyaya ve insanlara dair)
Teninin yarısıyla susturuyorum.

Ütopyalarım var bir de, bana dair; kanımdaki insanı akıtmaya dair. Ve diyorum:

Başka bir dünyaM mümkün? (tenimi teninin yarısıyla kandırıyorum)

Sözlerim var bir de:

Bu dünya (p)hiç işime gelmiyor..

Düşlerin düşlerime yardım ve yataklık ediyor:
Ben orospuyum..

Teninin bir yarısından umut soluyorum:
Ben hırsızım..

Kendimi “ait” hissetmiyorum:
Ben evsizim..

Ve derler ya yuvarlağın köşeleri olmaz diye, işte sana burada öyle sesleniyorum.

Bilmiyorum, bilebileceğim bir şey yok, hissediyorum..

Terliklerine tenimi ve tenini karıştırıyorum; çünkü biliyorum: yarı’nsız (h)piçim.

“Everything is gonna be all right.” Diyorum, Çünkü ben tenimi teninle besliyorum.

Nazım geliyor sonra aklıma, hani demişti ya “yolu yok don kişotum yolu yok, yel değirmenleriyle dövüşülecek” diye. Nazım biliyor muydu acaba bunları yazarken bu dünya piç, bu dünya hiç.

Kan akıtmak istiyoruz, ama bir meni savuruyoruz ve akıtmak yerine katıyoruz. İnsan kanı akıtmanın kokusuna tutuluyoruz...

Bu yüzden ben düşlerimle yaşıyorum. (“düşlerimin bittiği yere asın beni.)

İyi yada kötü değiliz.

İyi ve kötüyüz.

(gerçek)Nihilistiz, anarşistiz, aşk’ız.

Bir çukurun içindeyiz, çukuru bilenler ve bilmeyenler var, biz biliyoruz ve ben sırf bu yüzden tenimi teninin bir yarısıyla kandırmaya çalışıyorum.. oysa bihaber değiliz diğer yarısından.. yakınlık duyuyoruz.. olsun biz yine tenleri karıştırıyoruz.. çünkü canda insan kanı kaynıyor.. çünkü insan iyi ve kötü..

oysa oyalıyorum dünyayı...
oysa oyalıyor dünya beni..

biliyorum ütopyalar gerçek olmaz..
ve biliyorum başka bir dünya mümkün değil.
yine de kandırıyorum işte.. neyse..

her şeyin içinde sana sığınıyorum...